Róże piżmowe

Moje ulubione. Łączą w sobie szereg cech, które sobie cenię: obfitość kwitnienia i jego powtarzanie, a właściwie ciągłe kwitnienie, odporność na klimat i choroby, silny, gęsty wzrost, no i czasami zapach. Nie sposób pominąć wyglądu oczywiście. To czyni z nich, jak dla mnie, róże idealne. Już jedna tworzy godny krzew, obsypuje się cała kwiatami, nawet jak ją jakiś szkodnik, czy choroba grzybowa dopadnie, to jej nie zabije i niezbyt oszpeca. Nie wymagają skomplikowanego cięcia, więc tnę na przedwiośniu jak mi serce i oko dyktuje. Nie trzeba ich kopczykować czy okrywać. Upały i słońce też im różnicy nie robią. I do tego, to naprawdę są róże 😍! 

W odróżnieniu od róż wielkokwiatowych, nie są "grzeczne". To naprawdę spore krzaczory i myślę że próba nadania im ucywilizowanego wyglądu ograniczyłaby tę najistotniejsza cechę - obfitość kwitnienia. A chyba nie o to chodzi?

Grupa mieszańców piżmowych powstała w XIXw za sprawą Lamberta i Pembertona. Osiągają wzrost 1-2m, a niektóre, jak np. Mozart w cieplejszym klimacie mogą być prowadzone jako "pnące", bo  dorastają do 2,5 - 3m.  Piszą o nich, że wydzielają silny zapach piżma. Zdradzę Wam sekret, nie wszystkie. Niektóre nie pachną w zasadzie wcale. 

W moim ogrodzie zamieszkało kilka odmian. Szukam jeszcze Balleriny, ale jakoś nie mogę na nią trafić.

Bouquet Parfait

Odmiana z 1989, autorstwa Ludwika Lensa. Cudowna. Taki jeden kwiatostan, z powodzeniem, może wystąpić w roli bukietu ślubnego. 

Kwiaty w pąkach różowe, bieleją w miarę otwierania. Każdy kwiatek mocno wypełniony do 5cm średnicy. W bukiecie może ich być 20-30(?). Pędy pod ciężarem wyginają się wdzięcznie, jednak nie leżą na ziemi, wytrzymują.

Alden Biesen

Odmiana również z firmy Lensa z 1996 roku.

Róża zmieniająca kolor i ze względu na tę cechę przyrównywana do hortensji. Zaczyna od mocno różowego z białym, późnym latem osiągając kolor blado pistacjowy. 

Kwiaty w kwiatostanie upakowane luźniej, "puste" z widocznym środkiem. Kwiatostany ogromne. W zimie ozdobiona drobnymi czerwonymi owocami.

Heavenly Pink

Znowu od Lensa, z 1989 roku. 

"Niebiański róż"? Faktycznie wygląda jak różowa chmura.

 Obsypuje się mnóstwem drobnych półpełnych, różowych kwiatków, zebranych w wielkie kwiatostany. Chociaż nie widać tego podziału w całej masie kwiatów. Jest po prostu obsypana na różowo.

Pełen wdzięku początek kwitnienia

I różowa chmura w pełnej krasie. Z lewej zagląda Alden Biesen.

I wszystkie trzy razem

I na koniec Mozart

Ostatnia i podobno najlepsza z hodowli Lensa. Duży, solidny krzew kwitnący ogromnymi kwiatostanami. Pojedyncze kwiatki mocno różowe z białym oczkiem. W kwiatostanie zmieniają nasilenie różu, w miarę przekwitania. Fajna cecha występująca, chyba, u wszystkich róż piżmowych. Przynajmniej moich.

 Wbrew temu co o niej piszą, nie wydziela silnego piżmowego zapachu. Przynajmniej u mnie. Więc albo kupiłam coś podobnego, w co wątpię, albo jakieś elementy środowiska sprawiają, że tego zapachu nie czuć. Może gleba, może wygwizdów, może upalne stanowisko? Pojęcia nie mam. Trochę jestem zawiedziona. 

To tyle o różach piżmowych.